| SŁAWKOWSKI SZCZYT (Słowacja) trasa trudna, skałki, śliskie kamienie, ekspozycja, ruchomy piarg, dużo mozolnego podejścia |
| (9 godzin 50 minut + odpoczynki) |
| Stary Smokovec – (niebieski) Sławkowski Szczyt 300 minut Sławkowski Szczyt – (niebieski/czerwony) Smokowieckie Siodełko 200 minut Smokowieckie Siodełko – (zielony/żółty) Tatrzańska Leśna 90 minut |
| SPRAWOZDANIE I FOTKI Z WYCIECZKI |
| GDY KRĘCI CI SIĘ W GŁOWIE, WŁÓŻ NOGĘ MIĘDZY KOLANA… :P |
| To była jedna z najbardziej urzekających całodniowych wypraw kolonijnych po Tatrach :) Chcecie wiedzieć dlaczego? No to krótko – bo wyżej już na tym turnusie kolonia nie dotarła :P |
 |
Rozpoczęliśmy mozolną wspinaczkę Sławkowskim Grzebieniem, czyli takim jakby wygiętym kręgosłupem tej wielgaśnej góry :) |
| Kosóweczka powolutku zostawała w dole, a przed nami roztaczała się skalna pustynia… |  |
 |
Znowu na chwilę przystanęliśmy, by potowarzyszyć Łomnicy w jej tańcu z obłokiem :) |
| Stary Smokowiec stawał się tak mały, że z ledwością odróżnialiśmy pojedyncze domki. |  |
 |
Delikatnie wyłonił się Nos Sławkowski, w którym zamierzaliśmy podłubać naszymi kijkami :P |
| Pięliśmy się coraz wyżej, a jakaś uparta chmura uczepiła się nas, jak rzep psiego ogona :) |  |
 |
Chwila relaksu przy skalnym bloku :) |
| Na Wrótkach chmurzysko nie dało za wygraną ocierając się co chwila o Grzebień. |
 |
 |
Z Nosa już niedaleko na czubek głowy Sławka. Obawialiśmy się jedynie, czy trudy naszej wyprawy zostaną zrekompensowane ładnymi widoczkami… |
| Nasze obawy za chwilę okazały się niepotrzebne :) |  |
 |
Zatryumfowaliśmy na szczycie Sławkowskiego o godzinie 12:17 :) Cóż za panorama! Odlotowy krajobraz! Lodowy Szczyt prawie się słaniał jakby pod ciężarem zmrożonej chmury. Jaworowy zaś, ozłocony lekko przez słoneczko, zdawał się królować nad wcinającą się w podnóża monstrualnych szczytów skalisto-zieloną Doliną Staroleśną :) |
| Kolonia dotarła zaledwie po 40 minutach! Wielkie brawa dla całego zespołu! Nawet najwyższy w Tatrach Gerlach, który zerkał znad naszych pleców, był pełen podziwu dla tych małych i dużych :) W końcu byliśmy jedyną grupą i kolonią, która tu weszła :) Bo jesteśmy najlepsi :P Za najciekawszy moment całej wycieczki uznajemy pobyt na szczycie. Bajeczna była także chwila, gdy wszyscy zamilkli, by usłyszeć, co mówią do nas Słowackie Tatry. Nic nie zrozumieliśmy, gdyż mówiły w obcym nam języku, lecz i tak na długo pozostanie to w naszej pamięci :P |
|
 |
I znowu wpełzliśmy w tą mleczno-pieprzową chmurę, która nie dawała nam spokoju… |
| Łomnica żegnała nas obrażona chowając twarz za białą maską :P |
 |
 |
Gdzieś w oddali dostrzegliśmy potężną chmurę burzową zmierzającą na wschód… |
| Ostatnie pozdrowienie dla Jaworowego kumpla i jego Łomnickiej siostry… Niestety ten przepiękny dzień kończył się nieubłaganie :( |  |
 |
Tym razem Sławek nie mógł się powstrzymać i odpędził wstrętne chmurzysko, by pomachać nam na do widzenia… Trzymaj się chłopie! Widzimy się koniecznie za rok! :) |
| GRYPSY :) |
| W pewnym momencie musiałam się zatrzymać i usiąść na kamieniu, bo wysokość dała mi się we znaki. Rzeźnik krzyknął: – Nie zatrzymuj się! A ja na to: – Nie mogę, bo kręci mi się w głowie. Rzeziu chcąc dać mi dobrą radę powiedział: – Włóż nogę między kolana i będzie git! Chyba chciał powiedzieć „włóż głowę między kolana” :P |
| autorzy: Kasia vel Gaduła |
