| KOŚCIELEC trasa trudna, bardzo ślisko, skałki, wspinaczka, ekspozycja bez zabezpieczeń, trochę podejścia pod górę |
| (7 godzin 25 minut + odpoczynki) |
| Kuźnice – (żółty) (przez Dolinę Jaworzynka) Przełęcz między Kopami 100 minut Przełęcz między Kopami – (niebieski) schronisko Murowaniec 20 minut schronisko Murowaniec – (niebieski) Czarny Staw Gąsienicowy 30 minut Czarny Staw Gąsienicowy – (czarny) Karb 40 minut Karb – (czarny) Kościelec 50 minut Kościelec – (czarny) Karb 40 minut Karb – (niebieski) Czerwone Stawki 20 minut Czerwone Stawki – (czarny) schronisko Murowaniec 50 minut schronisko Murowaniec – (niebieski) (przez Boczań) Kuźnice 95 minut |
| SPRAWOZDANIE I FOTKI Z WYCIECZKI |
| Skok na główkę z czupryny Hrabiego… :P |
 |
 |
 |
 |
| jak to jest, że Jaworzynka zawsze wydaje się taka urocza? |
wyjście na Halę ukazało nam sporo chmurnych kłębuszków |
Czarny Staw okazał się, jak to zwykle bywa, mocno oblegany, zaczęliśmy zatem wkrótce… |
wdrapywać się po zboczach Małego Kościelca, z którego… |
 |
 |
 |
 |
| bardzo dobrze widać było zarówno jego większego brata… |
jak i mistyczne skały dumnej Świnicy na drugim planie |
droga na szczyt Kościelca łączyła elementy trekkingu i wspinaczki… |
a szło nam się lekko, łatwo i przyjemnie, brak łańcuchów okazał się miłą odmianą |
 |
 |
 |
 |
| wierzchołek nie oferował za wiele miejsca, trzeba było uważać |
nie macie wrażenia, że zdobycie Kościelca bardziej przypadło do gustu paniom? |
trochę się zadumałem… | Jajko w zasadzie już skakała, złapaliśmy ją w ostatniej chwili, potem musieliśmy długo tłumaczyć, że nie, Jajeczko, nie jesteś ptakiem, nie umiesz latać… |
 |
 |
 |
 |
| tak, dziewczynom zdecydowanie bardziej niż chłopakom spodobał się Kościelec! |
kontemplująca Lalka – idealny obrazek na okładkę „Panoramy Gryfickiej” |
po wielu nieudanych podejściach Marian w końcu stanęła na Kościelcu, może pomogło przefarbowanie się na rudo? |
zejście ze szczytu miało swoje łatwiejsze i trudniejsze momenty |
 |
 |
 |
 |
| najważniejsze, że było sucho ;-) | schodziliśmy powolutku i ostrożnie wiedząc, że licho nie śpi i czyha na nasze kostki |
chwilami zaprzeczaliśmy nieco prawom grawitacji, ale jako że jesteśmy kiepscy z fizyki to uszło nam to na sucho |
wreszcie trochę radości na męskich twarzach – może to zasługa Stawów Gąsienicowych? |
 |
 |
 |
 |
| człowiek w Tatrach musi być jak trawa, musi wrastać w skałę – wtedy nic go nie powstrzyma! |
powrót Doliną Gąsienicową był cichy i nastrojowy |
góry pozdrawiały nas poprzez łagodne tafle stawów |
im bardziej my schodziliśmy w stronę Kuźnic, tym bardziej cień wdrapywał się na szczyty |
| autor: Maciek vel Grabarzek |
