| KOPROWY SZCZYT (Słowacja) trasa trudna i długa, ślisko, skałki, wspinaczka, ruchomy piarg, ekspozycja, mnóstwo podejścia pod górę, niedźwiedzie |
| (6 godzin 45 minut + odpoczynki) |
| Szczyrbskie Pleso – (czerwony) Popradzki Staw 80 minut Popradzki Staw – (niebieski) Wyżnia Koprowa Przełęcz 135 minut Wyżnia Koprowa Przełęcz – (czerwony) Koprowy Szczyt 30 minut Koprowy Szczyt – (czerwony) Wyżnia Koprowa Przełęcz 20 minut Wyżnia Koprowa Przełęcz – (niebieski) stacja kolejki Popradzkie Pleso 140 minut |
| SPRAWOZDANIE I FOTKI Z WYCIECZKI |
| Z małym Głodem w bajce Disneya… :D |
 |
 |
 |
 |
| wędrowaliśmy Doliną Mięguszowiecką, drzewa zapadały nam się pod nogami, wyłaniały się wielkie granity… |
powędrowaliśmy do położonej nad Popradzkim Stawem „chaty”… |
zdobywaliśmy kolejne metry wzniesień niezapomnianej przez swoją piękność Doliny Mięguszowieckiej… |
pomimo lejącego się z nieba żaru nie dawaliśmy za wygraną i nacieraliśmy na Koprowy z całą siłą… |
 |
 |
 |
 |
| dysząc jak małe lokomotywy parliśmy dalej, przedzierając się przez skały Dolinki Szataniej… |
nie bez powodu tak zwanej :) piekielny żar wyduszał z nas krople potu :P |
Pinga, nie poddawszy się czarcim mocom, toczyła dzielnie bój z kolejnym wzniesieniem… |
i nawet nie wiadomo kiedy z dolinki przeszliśmy w przepiękny Hińczowy Ogród… |
 |
 |
 |
 |
| który umilał nam wędrówkę poprzez urozmaicenie szaro-zielonych zboczy kolorowymi kwiatami… |
odsłaniając zarazem ośnieżone kolosy na swym skraju… |
ogród zamienił się w dolinkę, która swoją bajecznością nie odstępowała mu ani na krok… |
podziwialiśmy tam małe jeziorka, w których taflach odbijały się majestatyczne wierzchołki tatrzańskich szczytów… |
 |
 |
 |
 |
| zachwytom nie było końca, bardziej skupialiśmy się nad tym, co mamy dookoła, niż nad tym, co pod nogami… |
w największy zachwyt wprawił nas dopiero Wielki Hińczowy Staw… |
widok był bowiem jak z bajek Disneya… |
niektórzy zostali przyłapani na zaspokajaniu Małego Głoda… |
 |
 |
 |
 |
| inni natomiast na kontemplowaniu górskiego piękna, co zostało uwiecznione na zdjęciach… magia tego miejsca była niezwykła… |
z wielkim bólem w sercu opuszczaliśmy staw, musieliśmy ruszać w dalszą drogę Hińczową Doliną… |
sama wspinaczka nie była zbyt wymagająca, a starannie dobrane tempo pozwalało utrzymywać zwarty szyk pozwalając na jednoczesną kontemplację krajobrazu… |
chwila ochłody w lodowej krainie :) |
 |
 |
 |
 |
| stąd Wielki Hińczowy Staw wyglądał jeszcze cudowniej, wraz z okalającymi go górami tworzył widok jak z obrazka artysty o wspaniałej wyobraźni… |
z Koprowego widok był nieziemski… ślicznie wyeksponowana grań Orlej Perci delikatnie chowająca się za ramieniem Miedzianego… |
lekko zgarbiony grzbiet Krywania wyglądający zza Hrubych Turniczek, majaczące w oddali Rysy, Vysoka i Kończysta… no i wreszcie olbrzymie Mięguszowieckie budowle… |
w drodze powrotnej w Mięguszowieckim Rezerwacie Laleczka zauważyła małego misia objadającego się jagodami… skoro był malec to w pobliżu również mamunia… nie trzeba tłumaczyć z jaką prędkością opuściliśmy to urocze miejsce :P |
| autor: Czaruś vel Żuczek |
